بررسی چالش‌ها و مشکلات رشته‌‌های مدال آور دو و میدانی، قایقرانی و شنای ایران

چکیده مقدّمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی چالش‌ها و مشکلات مدال­آورترین رشته‌‌های المپیک در ایران می‌باشد. با توجّه به این امر که امروزه در رقابت‌‌های بزرگ بین­المللی، کسب مدال به افزایش غرور ملی، وجهه یا پرستیژ بین­المللی، تقویت انسجام ملی، اشاعة فرهنگ سخت­کوشی و مزایای دیپلماتیک منجر می­گردد، توجّه بیشتر به رشته­‌های مدال­آور یا پُرمدال سهمی بزرگ در برنامه­­ریزی بسیاری از کشور‌های صاحب نام در ورزش دارد. در این میان رشته­‌های دو و میدانی، قایقرانی و شنا با 372 مدال، بیش از یک سوم یعنی 83/38 درصد مدال­‌های المپیک را به خود اختصاص داده و سهم بزرگی در تعیین جایگاه هر کشور در جدول رده‌بندی مدال­ها و به تبع بهره‌مندی از مزایای آن دارند.از سوی دیگر کشور ایران تاکنون حتی یک مدال از رشته­‌های مذکور در بازی­‌های المپیک کسب نکرده است، که این امر خود نشانة وجود مشکل و چالش در این رشته­ها می­باشد. از این رو، محقّقان بر آن شدند تا دلایل این امر را مورد شناسایی و بررسی قرار دهند. روش‌شناسی: این پژوهش با استفاده از روش میدانی انجام شده و محقّقان با پرسش‌نامة محقّق‌ساخته (آلفای کرونباخ 87/0) به گردآوری داده‌ها پرداختند. نمونه آماری شامل 60 نفر از ورزشکاران ملی­پوش دانشگاهی و 49 نفر از مربّیان با سابقة این رشته­ها بوده است. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (با سطح معناداری 05/0 ) انجام شد. از آزمون t یک نمون‌های برای تعیین گزینه‌ها به عنوان عوامل چالش­برانگیز، با آزمون فریدمن نشان داده شد در گروه مربّیان، عدم وجود برنامه­ریزی بلندمدّت و در گروه ورزشکاران عدم حمایت رسانه­ها، چالش­برانگیزترین عوامل بر سر راه رشته‌‌های مدال آور می‌باشند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجّه به نقش هر یک از دو عامل فوق یعنی برنامه­ریزی بلندمدّت و حمایت رسانه­ها در گسترش رشته­‌های مدال­آور، نیاز به رویکردی اساسی در ایجاد برنامه­ریزی بلندمدّت و نیز تغییر جهت رسانه­‌های گروهی در جهت حمایت از این رشته­ها توصیه می­شود، چرا که بیشتر چالش‌‌های مطرح شدة دیگر معلول دو چالش مذکور است.